بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص های درد دیسمنوره متعاقب هشت هفته تمرین هوازی

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین دلایلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک می کند، احساس درد است. با توجه به تأثیر بتاـاندورفین در کاهش درد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص های درد متعاقب هشت هفته تمرین هوازی می-باشد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع کارآزمائی بالینی است. نمونه شامل 22 آزمودنی دختر دارای دیسمنوره متوسط تا شدید می باشد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تمرین ورزشی (12نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل فعالیت ایروبیک با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 24 جلسه تمرینی (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه) بود. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطح سرمی بتاـاندورفین اندازه گیری شد. از آزمون تی-استودنت همبسته و مستقل برای بررسی تغییرات دورن گروهی و بین گروهی بتاـاندورفین و از آزمون همبستگی پیرسون جهت برآورد رابطه متغیرهای تحقیق استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که مداخله تمرین ورزشی باعث افزایش معنی دار سطح سرمی بتاـاندورفین شد. هم چنین بین سطح سرمی بتاـاندورفین با شاخص های شدت و ادراک درد رابطه منفی معنی داری وجود دارد اما رابطه معنی داری با مدت درد مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی، به نظر می رسد که افزایش سطوح بتاـاندورفین که در پی انجام تمرینات ورزشی ایجاد گردیده در بی دردی و کاهش شاخص های درد ناشی از دیسمنوره نقش داشته باشد.